Ik studeer geen journalistiek, ik ben journalist, zeg ik vaak wanneer ik met mensen spreek over mijn studie. Voor mij is journalistiek meer dan een studie die ik na mijn mbo-opleiding Mediaredactie koos. Het is een wezenlijk onderdeel geworden van wie ik ben. Mijn naam is Cyrine Beune en in deze zelfreflectie vertel ik over wie ik ben als journalist.
Na mijn opleiding tot mediardactiemedewerker wist ik het zeker: ik wil de journalistiek in. Dat kwam door een specifiek moment: het presenteren van het ‘na de Ster’ onderdeel van De Wereld Draait Door. We waren met de klas publiek bij het inmiddels gestopte programma. Van Nieuwkerk vroeg wie het ‘eens wilde proberen’, achter de desk zitten. Niemand durfde, maar ik dacht: je krijgt niet elke dag zo’n kans. Ik stak mijn hand op en mocht niet alleen op zijn stoel zitten, ik mocht ook presenteren. Als ik daaraan terugdenk voel ik nog steeds de magie die ik toen ook voelde. Hoewel ik als kind al van schrijven en onderzoeken hield, werd hier mijn passie voor journalistiek aangewakkerd.
Op mijn negentiende begon ik aan de hbo-opleiding journalistiek. Door mijn vooropleiding ging de basis me redelijk goed af en ik zocht naar verdieping. Regelmatig praat ik met vrienden van de opleiding en daarbuiten over het belang van journalistiek, ethische keuzes op een redactie en meer. Ik kan oprecht zeggen dat journalistiek een hobby is. Als het zou moeten, kan ik dag en nacht werken aan journalistieke producties. Ik ben erg dankbaar dat ik zo’n passie heb gevonden.
Toch heb ik een paar keer overwogen om te stoppen met journalistiek. Bijna elke student journalistiek kent de opmerkingen over het gebrek aan werk. Dat maakte me onzeker. In het derde jaar heb ik besloten om mezelf te specialiseren. Ik heb leren webdesignen, volgde een minor cybersecurity, verdiepte me in techjournalistiek en begon aan een studie ICT naast mijn studie journalistiek. In het vierde jaar heb ik de balans opnieuw gevonden tussen vaardigheden op doen om jezelf te onderscheiden en dicht blijven bij mijn passie blijven. Want door al deze ervaringen in het derde jaar heb ik een ding geleerd: iets doen wat je niet leuk vindt, zoals ICT maar ook webdesignen, kost heel veel energie.
Ik had zwaar onderschat hoe vreselijk ik ICT in een zakelijke context vind. Daarnaast had ik bijna geen leven meer naast mijn studies. Na een half jaar regelmatig dagen van veertien uur te maken, besloot ik te kappen met de ICT-studie. Toch heb ik wel wat aan de opleiding gehad. Ik kan namelijk programmeren in het programma R en dat zorgde ervoor dat ik me als journalist heb gespecialiseerd in datajournalistieke vaardigheden, voornamelijk door de datajournalistieke stage die ik heb gelopen bij het Brusselse De Tijd.
Nu, alweer aan het eind van mijn opleiding journalistiek, ben ik klaar om aan het werk te gaan. Vers van de pers: op het moment van schrijven heb ik net gehoord dat ik ben aangenomen als onderzoeksjournalist bij het Algemeen Dagblad! Datajournalistiek is daarbij een geweldige tool die ik graag wil inzetten om tot mooie producties te komen.
Na mijn eerste poging om af te studeren aan het begin van de zomer ben ik druk aan de slag gegaan om met iets af te studeren waar ik zelf ook trots op ben. Dat is het artikel geworden over studenten die onterecht hun huis uit worden gezet. Het onderwerp ging mij in september zelf aan, toen het mij overkwam. Daarom voelde ik mij extra gemotiveerd om dit artikel te schrijven. Ik hoop mijn nieuwe baan bij het AD afgestudeerd in te kunnen gaan en in de praktijk te gaan leren.